زمزمه‌هایی خیلی شخصی یکم اجتماعی

آخرین چیزی که ممکنه تو این صبح ِ پنج‌شنبه بخوام امتحانِ ریاضیه. میخوام دستتو بگیرم بشینیم همه‌ی پستای کاناله رو بخونیم، بهت بگم آره راست میگه فلسفه کم شده اونجا که نوشته فکر زدایی شده «همه‌چیز» جاشو گرفته بگم فکرمو ندادم همه‌چیز بگیرم فکر نکردم که ناامیدتر نشم. 

میخوام دستتو بگیرم بریم ستادِ روحانی دستِ تک‌تکِ عابرا رو بگیریم بگیم بذارین نفس بکشیم هزار کیلومتر راه میاد بریم کنسرت، ما باهاش خوشحالیم نذارین اینم گرفته شه برید رای بدید.

آهای میخوام برگردم.

دستبندِ بنفش ببندیم، بنفش دوست داری تو‌. 

میخوام همه‌ی خیابونا رو گز کنیم و لعنت به همه‌چی اصن وقتی انتگرال دوگانه باید بگیرم جای پاپیونی بستنِ دستبندِ بنفشت.