مطمئنم گاهی به جوجه های خیال پرداز فکر میکنی.

امروز صبح یا دیشب خواب ک. رو دیدم.

آخرین بار،چیزی بین 5تا7سال پیش دیدمش.و دیگه ندیدمش.

بزرگ شده بود.یعنی خیلی حرف نزد.با منم مثل یه دختر کنجکاو خیال پرداز که همیشه کلی سوال داره و اون با لبخند سوالاشو جواب میده برخورد نکرد.ک. خسته بود،غمگین به نظر میرسید.شنیدم داره ازدواج میکنه،مثل کسی به نظر میرسید که الکی داره این کارو میکنه و حالش از این موضوع به هم میخورد.انگار نمیخواست زندگیشو.واسه همینم لبخند نزد و وقتی صداش زدم ول کرد رفت.

یه گفتگوی جدی بین ما شکل گرفت.

خیلی جدی.

درصدای عمومی آخرین سنجشو بهش گفتم.بعد خندیدم که دینی افتضاحه!

بعد گفت خوبه،از اختصاصیا هم شیمی و ریاضی رو خوب بزن.

گفتم فیزیکو بهتر از شیمی خوندم.

گفت دیگه بهتر.

بعد گفت آره میشه.من هم کنکور لیسانس هم فوق همین کارو کردم جمع شد.[الان میبینم لیسانس که کنکور نداره مث فوق.ک. که دکترا نگرفت،گرفت؟منظورش این یکی کنکورم نبود.خلاصه اون دوتا کنکور داده بود که جمع شده بوده دینیش مث که!]

با میزان منفوریتی که ک. بعدا در میان خانواده ی ما پیدا کرد،من هیچ وقت به کسی نگفتم که دلم میخواد دوباره ببینمش و بهش بگم میدونی،فیبر نوری و الماس همیشه منو یاد تو میندازن.و همه ی تلاشمو کنم که یادش بیارم یه بار رو یه کاغذ کلاسوری برام یه شکل کشید و گفت فیبر نوری اینه،یه بارم یه داستان تعریف کرد که نیوتن نشسته بود تو قطار...*

بعدم اگه حال داشت بشم همون دختر بچه ی کنجکاو و هی سوال بپرسم ازش.

به کجای جهان برمیخوره اگه فک کنم ک. بعد از چیزی بین 5تا7 سال وقتی خیلی خسته است و کسی اینجا مشتاق به حضورش نبوده نصف شب هزار کیلومتر راه پاشده اومده که بهم بگه منم همین کارو کردم.شد.به کجای جهان دقیقا؟؟

*بله...منم میدونم یه چیزی هست که میگه انیشتین نشسته بود تا قطار یا همچین چیزی،ولی دارم میگم نیوتن نشسته بود تو قطار.