عجیب، خیلی عحیب

صلاح کار کجا و من خراب کجا

ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس

کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را

سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا

ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد

چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا

چو کحل بینش ما خاک آستان شماست

کجا رویم بفرما از این جناب کجا

مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است

کجا همی‌روی ای دل بدین شتاب کجا

بشد که یاد خوشش باد روزگار وصال

خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا

قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست

قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا

 

چقدر در عجبم از خودم

همین فقط فک کنم.

آونگم

لعنتی دارم آب میشم

اون شعره‌ام که

محبوب ِ من بعد از تو گیجم بی‌قرارم خالی‌ام منگم

بر داربستی از چه خواهد شد چه خواهم کرد، آونگم

سرتاپا همینم، دل آشوبی

فقط دونقطه پرانتزای تهِ پیاماته که آشوبو تموم میکنه، تاکید میکنم، فقط.

من دفن خواهم شد

من دفن خواهم شد 

 زیر آوار این کلمات ، 

 من دفن خواهم شد .

 با پیش‌رفتِ این شعر ،

 روح من از حرارت این کلمات 

 از دوزخ علامت های مکرر سوال 

از نشانه های بهت و خیرگی 

 که مدام تهِ هر عبارت تکرار میشوند 

و از سنگینی واژه درماندگی 

خرد خواهد شد 

د ر م ا ن د ه خواهد شد ...

مصطفی مستور

زانوم

از خودم ناراحتم که برا یه ارائه‌ی مسخره اونجوری دوییدم که حالا زانوم اینجوری درد کنه و به سختی خم شه

هنوزم یاد نگرفتی که از همه‌چی مهم‌تر باشی

ولی، دوسِت دارم من :) دوسِت دارم :)